پویش_نجات_مرالها حرکتی است مردمی که ابتدا در حوزه جنگلهای شهرستان آمل با مشارکت ذینفعان مختلف جنگل و محوریت جامعه محلی در سال 1394 جان گرفت. تلاش این پویش در ابتدا نجات گوزن قرمز (مرال) بود که در ایران تنها در جنگلهای هیرکانی(میراث طبیعی جهان) به تعداد بسیار اندک مانده است. اما در ادامه این گونه باشکوه بر دامان البرزکوه، نمادی شده است از تلاش برای نجات جنگل های ارزشمند هیرکانی که تهدیدات بسیاری در برابر این زیباترین و غنی ترین عرصه طبیعی ایران و جهان قرار دارد. پویش نجات مرالها اقدامی است داوطلبانه با ترکیبی از نمایندگان ذینفعان مختلف جنگل هیرکانی؛ شامل جوامع بومی، سازمان های مردم نهاد، فعالین محیط زیست، کوهنوردان و ... که به حفاظت و مدیریت و فعالیت در زمینه های مختلف برای این جنگلها مشغول هستند. نمایندگان این گروه ها در غالب این پویش، بصورت مستمر به هم اندیشی و طراحی فعالیت ها پیرامون حفاظت از زیستگاه های غنی و شکننده جنگل می پردازند. سرفصل های فعالیت های پویش شامل موارد زیر می باشد؛ حفاظت دایم از عرصه های غنی جنگلی و تهیه ملزومات حفاظت میدانی و تجهیز گروه های بومی همکاری و یاری به سازمان های دولتی متولی حفظ تنوع زیستی مانند محیط زیست و منابع طبیعی فرهنگ سازی و آموزش عمومی پیرامون جنگل هیرکانی از طریق برگزاری دوره های مختلف با عناوین مختلف پیرامون تنوع زیستی، اکوتوریسم ، حفظ و تولید صنایع دستی و ... توانمندسازی جوامع بومی از طریق ترویج و آموزش معیشت های همسو با طبیعت و متنوع سازی معیشت جنگلنشین ها بسترسازی برای مشارکت جمعی گروه های مختلف مردمی برای حفظ جنگل هیرکانی تلاش برای حفظ گونه های در حال انقراض ( شوکا، مرال ، شمشاد و ...) تولید صنایع دستی بومی توسط گروه های محلی و هنرمندان ترویج و کمک به جومع محلی برای اکوتوریسم و بومگردی مرتبط با تنوع زیستی در برابر گردشگری ناپایدار و مخرب برگزاری همایش های ملی ( اولین دوره همایش نجات مرالها در آمل با حضور بیش از 500 نفر در سال 96 برگزار گردید) جمع آوری دانش بومی و تدوین و مستند نمودن آن حفظ و تکثیر پوشش گیاهی جنگل از طریق نهالکاری و جمع آوری بذر و قرق مناطق حیطه فعالیت ها و اهدافی که طی این پویش بین همه گروه های درگیر یعنی جوامع محلی و فعالین محیط زیست و کوهنوردان و سازمان ها مدون شده است خود مسیر و فرآیند خروجی ها را مصور می نماید که می توان آنها را در دو دسته فعالیت های که ابتدا شامل فعالیت های زودبازده همچون آگاهی بخشی پیرامون وضعیت شکننده جنگل هیرکانی و گونه های در حال انقراض همچون گوزن مرال و شوکا و پلنگ ایرانی و درخت شمشاد و ... به عنوان نماد تنوع زیستی گستره با ارزش هیرکانی، حفاظت از زیستگاه ها بصورت مشتمر، نصب دوربین تله ای و بروز کردن تجهیزات حفاظتی و ... عنوان نمود و در مورد بعدی خلق و شکلگیری یک فرآیند مهم براساس مشارکت جوامع محلی و دیگر گروه ها که به معنی واقعی مدیریت تلفیقی توسط همه ذینفعان شکل گیرد و نمونه ای باشد برای فعالیت های مشابه که توانسه آرام آرام در مناطق دیگر نیز تکرار گردد. این طرح فرآیندی هست که همگان در آن نقش دارند و اساس آن بر مشارکت همگان و نقش محوری مردم و جوامع محلی است. ما روی دامن مادری مهربان بنام البرز و جنگلهای هیرکانی نشسته ایم. مادری که مهرش بی انتهاست و فرزندان بیشماری به وسعت میلیون ها سال از انسان و دیگر ساکنین زمین در دامان او پرورش یافته اند و از سخاوت این مادر بهره مند گشته اند. تمامی عناصر حیات از آب و هوا و خاک از این مادر بوجود آمده است. اما مهر مادر صرف در خوراک و آب و خاک نیست ودست نوازش او بر روح ما را هیچ نمی توان قیمت گذاشت. چه بسیار بغض هایمان و دردهایمان و دلتنگی هایمان را در آغوشش به زیر یک بلوط پیر یا در کنار چشمه ای برزمین گذاشته ایم. این مهربان مادر ما دیریست رنج می برد، فرزندانش را که نگاهبان او هستند از دست می دهد از شمشادها و بلوط ها و مرال هایش... وقت آن ست بپاخیزیم و به حرمت اینهمه سخاوت و مهربانی یاری اش کنیم.